දරු පෙම
බබුට බයේ දුවනා
ගල් අරඹේ සිටිනා
ඇතින්න ගැන කියනා
දරු නැලවිලි ගැයුණා
වරම් නැතත් පුදකරන්නට පිරිමියෙකුට හද
අනුන්ගෙ දරුවකු තනමින් සැනසෙනවද අද
නුඹට අහිමි දරු පෙම ගැන ගී ගයනා සන්දියේ
මව් සෙනෙහස පුදනු බැරිව කිරි එරුණද නංගියේ
යසෝදරාවත
මට දැන් යසෝදරාවත කටපාඩම්ය. අම්මා කකුල් දෙකේ තියා මල්ලී නිදි කරවන්නේ යසෝදරාවත කියවමිනි. ඉඳ හිට කවි දෙකක් අතර නිහැඬියාවක් ඇතිවන්නේ ඇයි දැයි වතාවක් දෙකක් මම හොරෙන් බලා හිඳ ඇත්තෙමි. මම දැන් ඒ ඇයි දැයි දනිමි. ඒ කඳුළු පිසීමටය. හොටු සීරීමටය. තාත්තා ගෙදරින් ගිය දවසේ සිට......... (ඉතිරි හරිය පසුවට කියන්නෙමි.)
Comments
Post a Comment